روزنوشت – چهار فروردین صفر صفر

به ساعت گوشه پایین صفحه نگاه می کنم.

شش  و شش دقیقه بعد از ظهر را نشان می دهد.

یک ویولن نوازی آرام بخش هم در پس زمینه در حال اجراست.

فردا پنجشنبه پنجم فروردین است.اولین جلسه کلاس نظم شخصی که به دستاوردهایش امید فراوان بسته ام را با شاهین کلانتری خواهم داشت.این دستاورد ها را هم کسی جز من قرار نیست رقم بزند.

تعطیلات رسمی هم به پایان می رسد و به احتمال زیاد نتیجه آزمون علوم پایه به استحضارم خواهد رسید و برنامه پیش رویم روشن تر خواهد شد.

دیشب تقریبا تا صبح بیدار بودم.در پست قبلی ده کار نوروزی را گفته بودم.تا صبح مشغول یکی از این کارها یعنی گفتگو بودم.

عه.موسیقی تمام شده بگذار عوضش کنم.این یکی ترکیبی با پیانواست و شاد تر است.ویولن آنرا دختری می نوازد که چهره اش به مردم شرق آسیا نزدیک است.

داشتم می گفتم ، تقریبا تا صبح بیدار بودم و خب طبیعی بود تا نزدیکی ظهر در خواب شیرین باشم.

بعدش توی حیاط نشستم وبخش میانی کتاب سعادت زناشویی تولستوی را خواندم.احتمالا فردا تمام شود.

روز اول محتوای کتاب سراسر عشق و هیجان های پیش و حین آن بود.

بخش میانی که امروز خواندم به ملال و خستگی کشیده شد و عشق دو شخصیت اصلی داستان دچار مشکل شد.

امید دارم در قسمت آخر که فردا میخوانم به عشق پایدار برسند و کدورت ها نابود شود و به معنای واقعی کلمه سعادت زناشویی محقق شود.

باز هم موسیقی تمام شد.

به موسیقی گرم تری نیاز دارم.به گرمی زندگی.

آها.این شد موسیقی .

آهنگ نوستالژی از یانی .

امروز دومین روزی است که آبریزش و عطسه دمار از روزگارم گرفته است.

امیدوارم بیش از این نوروزم را مختل نکند و فردا برود خانه اش.

بعد از نوشتن این پست می روم تا در طبیعت قدری خلوت کنم.

خدا را شکر امروز که روز هشتم برنامه ورزش است، تنها تکلیفم استراحت است.

برویم ببینیم در طول وعرض و عمق زندگی چه خبر است.