دیدم نوشتن خشک و خالی که نمیشود.آهنگ ها را رندوم باز کردم. آنچه پخش شد مرا به فکر کردن به زندگی ام واداشت. لینکش همینجاست : نامه ای به تو آنجا که محمدرضا هی تکرار میکند «میترسم…» واقعا میترسم میگردم تا ببینم کجای زندگی ام نغمه خرمی ساخته ام تا…
دهه سوم زندگی. آینده تو از اینجا به بعد تماماً نتیجه تصمیم های خودت خواهد بود. خواستن یا نخواستن، تلاش کردن یا تلاش نکردن قبول کردن یا ردکردن. همه اینها در شکل دادن مسیر زندگی تو موثر هستند.
میخواهم بگویم عزیز من
بزرگترین دارایی ما نفس کشیدن و زنده بودنمان است.
خوشبختی از این بالاتر؟
گاهی باید به این چیزهای بزرگی که برایمان بدیهی هستند بیشتر فکر کنیم.
ارزشمندی زندگی را دریابیم،
که این نفس کشیدن هم ابدی نیست.
تا داریمش قدر بدانیم و صفا کنیم و صفا دهیم.
