علی خواجه حیدری

گاهی با خودم فکر میکنم وقتی الان که جوان هستم گاهی این همه بی حوصله و بی اراده می شوم، پس زمانی که سنم بالاتر برود و توان جسمی ام کمتر شود فشارها بیشتر میخواهم چه گلی بر سر بزنم؟

به نظر شما به چه کسی می شود گفت نابغه؟

اینشتن، کسی که همه جهان او را به عنوان نابغه می شناسند به این سوال پاسخ داده است :

آخرین روزهای شهریور 97 بود .روی مبل ایستاده بودم و گوشی ام دستم بود.به سایت سازمان سنجش رفتم. با همه استرسم هرطوری بود مشخصاتم را وارد کردم.باز شد.

نوشته بود:

رشته قبولی کنکور سراسری 97 – پزشکی

من در اینجا « مسوولیت » را در معنایی خاص به کار می‌برم؛ همان معنایی که ژان پل سارتر مد نظر داشت، زمانی که مسوول بودن را « بانی و مؤلف انکار ناپذیر یک رویداد یا شی » معنا کرد. مسوولیت یعنی ایجاد و تألیف. آگاهی از مسوولیت یعنی آگاهی از اینکه خود، سرنوشت، گرفتاری‌های زندگی، احساسات و در نتیجه رنج‌هایمان را خود پدیدآورده‌ایم. برای بیماری که چنین مسوولیتی را نپذیرد و همچنان دیگران – دیگر افراد یا دیگر نیروها – را به خاطر ناراحتی‌هایش سرزنش کند، درمان حقیقی امکان‌پذیر نیست.

به ساعت گوشه پایین صفحه نگاه می کنم.
شش  و شش دقیقه بعد از ظهر را نشان می دهد.
یک ویولن نوازی آرام بخش هم در پس زمینه در حال اجراست.
فردا پنجشنبه پنجم فروردین است.اولین جلسه کلاس نظم شخصی که به دستاوردهایش امید فراوان بسته ام را با شاهین کلانتری خواهم داشت.این دستاورد ها را هم کسی جز من قرار نیست رقم بزند.

وقتی شما شادی خود را تا رسیدن به یک نتیجه خاص به حالت  تعلیق در آورید،
حتی با وجود اینکه خوب تلاش می کنید حالتان خوب نیست.
اما با این تفکر شما روند ها  و عادت ها را آنطور که باید بهبود می دهید. در این صورت شما هر روز از خودتان و مسیری که دارید می روید راضی هستید

آندره ژید را دوست دارم ، نه به خاطر اینکه برنده جایزه نوبل است، بلکه به این خاطر که به من دوست داشتن زندگی را آموخت و راه رهایی را پیش چشمانم قرار داد.او تا ابد یکی از بهترین رفقای من خواهد ماند.

ما وقتی خوشبختی و شادی را درک خواهیم کرد که سعادتمان به خودمان وابسته باشد، نه به داشته هایمان . 

در این مطلب در باب موضوعات متفاوتی حرف میزنم.

زمان و سرعت گذشتن آن، ارزش نوشتن و زحمت های معلمان ادبیات پر حرف.